Dobór naturalny w walce o byt cz. 8

Z pomiędzy mnóstwa istniejących zarodków, do rozmnożenia posłużą tylko te, które w walce współzawodniczę] najpomyślniejsze właściwości rozwiną. Darwin zdefiniował zasadę doboru naturalnego jako utrzymanie najkorzystniejszej rasy, oświadczył jednak, że używane przez Spencera wyrażenie: „przetrwania najodpowiedniejszych’“ jest trafniejsze. Wykazał, że tylko te odmiany się utrzymują i utrwalają, które w walce o byt okażą się pomyślne. Jednakże pożyteczność jakiejś cechy jest pojęciem bardzo względnym, zależnym nie tylko od siły organizmu lecz od okoliczności zewnętrznych. Tak samo i zasada „Przetrwania najodpowiedniejszych” ma również znaczenie względne, gdyż o udoskonaleniu we właściwym znaczeniu zupełnie nic nie orzeka. Z historyczno-literackiego przeglądu pierwszych rozdziałów czytelnik pamięta zapewne, jakie w tym względzie panuje pomieszanie pojęć, jak przetrwanie najodpowiedniejszych brano za jedno z przetrwaniem najlepszych nadając tym sposobem teorii doboru piętno arystokratyczne. Doskonałe przystosowanie nie jest jeszcze równoznacznym z doskonałym postępem, a najodpowiedniejszy może w pewnych okolicznościach okazać się najgorszym i sprowadzić cofanie się i zastój.