Idea rozwoju cz. 3

Idea rozwoju stanowi klucz do pojmowanie przyrody w jej całokształcie. Jednorodne dzieje przeistaczania i kształtowania się gatunków roślinnych i zwierzęcych oraz ras ludzkich odsłonił przed naszym umysłem Karol Darwin przez swe ścisłe indukcyjne badania. Wykazał pochodzenie form organicznych i ich przetwarzanie się w czasie na zasadzie przetrwania w walce o byt najlepiej uposażonych gatunków. Krótko mówiąc dał nam on historię naturalną rozwoju organizmów. Zanim jednak zbadamy wartość teorii Darwina dla dziejów rozwoju społeczeństw, musimy najprzód pokrótce rozważyć ogólną zasadę rozwoju i jej części składowe, różniczkowanie, przystosowanie i udoskonalenie.

Zasada różniczkowania oznacza, że z pierwotnie jednorodnego stanu wyłaniają się stany między sobą różnorodne. Przyczyny tego różniczkowania, wyodrębniania się pojedynczych form z pośród pierwotnej jednorodnej, ostatecznie znane nie są. Kwestia, dlaczego jakaś rzecz w ogóle się zmienia, oraz odpowiedź na nią leżą poza granicami przyrodoznawstwa. Dla badań przyrodniczych fakt „zmieniania typu“ jest ustalonym, mogą one również w poszczególnych wypadkach określać warunki, w jakich te zmiany następują, oraz stwierdzać powszechne lub specjalne prawa, które niemi rządzą.