Idea rozwoju cz. 9

Przystosowanie przez rozradzanie jest najobfitszym źródłem postępu organicznego. Jest ono nie tylko „pośrednim przystosowaniem przez dziedziczenie zdolności” lecz rodzenie, zapładnianie i łączna z tym dziedziczność wytwarzają nowe warunki przystosowania dla każdego rodzaju organizmów. Kwestia dziedziczności używania i nieużywania narządów, która dzięki studiom Galtona, Weissmanna i Wallace’a wstąpiła w fazę bliższą ostatecznego rozwiązania, ma ogromne znaczenie dla charakterystyki przystosowania jednostek przez rozradzanie. Weissmann wbrew naukom, które w dziedziczności upatrują zachowawczy czynnik rozwoju, wykazał, że łączenie się komórek zarodkowych przy zapłodnieniu jest przyczyną nowych odmian i odpowiednich przystosowań. Płodzenie zatem zarówno jak odżywianie jest środkiem organicznego przystosowania.

Zoologowie przeważnie nie widzą tego, że przystosowanie rządzi i psychicznymi funkcjami zwierzęcia, i że przystosowanie psychiczne do warunków życiowych w pewnych okolicznościach gra ogromną rolę. Wewnętrzna psychiczna zdolność organizmów reagowania przez czucie bólu lub rozkoszy, bystrość zmysłów i stopień ich różniczkowania, potęga instynktów, chytrość i uwaga, wszystko to są ważne czynniki przystosowania dla zwierzęcych jednostek.