Idea rozwoju cz. 1

Jakkolwiek organizmy i społeczeństwa różnią się bardzo między sobą w szczegółach i odrębnych właściwościach, niemniej podlegają tym samym powszechnym, biologicznym prawom. Najważniejszym prawem życia jest prawo rozwoju. Ono ściśle łączy historię przyrody z historią społeczną i dzięki jemu możliwą się staje historia naturalna społeczeństwa ludzkiego. Zasada rozwoju nie jest pojęciem prostym lecz bardzo złożonym. Rozwój jest wynikiem wielu procesów pojedynczych składających się na przyczynowe stawanie się w rzeczywistości, a kombinujących się w sposób najrozmaitszy, by wytworzyć różniczkowanie, przystosowanie i udoskonalenie.

Myśl, że rzeczy się rozwijają, jest równie dawną jak pojęcie przyczyny. Gdy ludzie zaczęli rozmyślać nad przyczynami zdarzeń, musieli sobie utworzyć obraz znanego świata jako łańcucha przyczyn i następstw, by w formie mitów lub religii zadowolić swą potrzebę poznania.

To też w mytach pierwotnych ludów, w odwiecznych kosmogoniach i teogoniach Wschodu znajdujemy odpowiedzi na też same pytania o pochodzenie i cel przedmiotów i ludzi, które dziś wprawdzie już nie zaspakajają naszych naukowych potrzeb, lecz w których tkwią historyczne zawiązki współczesnego, ścisłego poznania przyrody.