Dobór naturalny w walce o byt cz. 1

Zasady różniczkowania, przystosowania i udoskonalenia stanowią wprawdzie powszechną podstawę biologicznego rozwoju, nie tłumaczą jednak kwestii powstawania organicznych gatunków zwierząt i roślin ani ich rozwoju. Nauka Darwina o powstawaniu gatunków przez dobór naturalny w walce o byt jest jedyną przyrodniczą teorią, która najlepiej to zadanie spełnia.

Darwin nie był zresztą jedynym badaczem przyrody, który rozwój gatunków wyśledził. Jeżeli jednak za epokową zasługę myśliciela poczytywać mu można to, że nikłe ślady swych poprzedników rozszerzył i szeroki gościniec wiedzy wytknął, w sposób wyrazisty i owocny postawił zasadę naukową w samem ognisku zainteresowania, w ten sposób, że rozświetliła ona wszystkie szczegółowe i pojedyncze badania to zupełnie słusznie naukę o naturalnym rozwoju gatunków nazwiskiem Darwina ochrzczono.

Najznakomitszym poprzednikiem Darwina był Lamarck, który w swej: „Philosophie zologique“ pierwszy podał dzieje naturalnego rozwoju organizmów. Lamarck usiłuje dowieść, że w rzeczywistych tworach przyrody nie ma ani ustalonych klas, ani rzędów, rodzajów i gatunków, tylko następujące kolejno po sobie osobniki podobne do tych, które je na świat wydały.